Cordon sanitaire

Een van de dingen waar ik echt van in de gordijnen kruip is het wijdverbreide Vlaamsche discours volgens hetwelk "Vlaanderen niet de hefbomen in handen heeft om haar toekomst uit te bouwen door de schuld van Wallonië". Tussen haakjes, "Wallonië" staat in deze context eigenlijk voor "Franstalig België", maar ja, voor sommigen blijft Brussel een moeilijk begrip.

Zoals elke leugen die functioneert berust deze stelling op een onbetwistbare waarheid, namelijk dat de PS er alles aan doet om elke hervorming af te remmen die het cliëntelistisch systeem waar zijn macht op berust zou kunnen bedreigen. Het is niet toevallig dat de grootste Belgicist van dit land Elio Di Rupo heet, nota bene de voorzitter van een partij die jarenlang de thuis is geweest van omzeggens alle wallinganten die ons koninkrijkje onveilig maken (de francofiele rattachisten zitten bij de MR). Opvallend is ook dat de Franstalige opiniemakers, waarvan het merendeel een haast feodeale band heeft met de PS, de mensen nog steeds wijsmaken dat de transfers een flamigantische mythe zijn, terwijl diezelfde opiniemakers terdege weten dat de "mythe" het geld in de kas brengt dat de PS-staat overeind houdt.

Waar voornoemde Vlaamsche argumentatie dus totaal aan voorbijgaat, is dat twee derden van de Franstaligen van dit land helemaal niét voor de PS stemmen. Sinds "La Libre Belgique" ook peilt naar de meest gehate partij, is gebleken dat de PS veruit op kop staat, wat overigens alleen in Vlaanderen kan verwonderen.

Helemaal gortig is dat men een toch wel essentiëel politiek feit totaal negeert, namelijk de medeplichtigheid van de Vlaamse partijen bij de instandhouding van de PS-staat. Bij mijn weten heeft niemand Verhofstadt, Vande Lanotte, Dehaene et hun voorgangers met het geweer in de hand gedwongen om in een federale regering te stappen met de PS. En als er één ding is waar we zeker van mogen zijn, dan is het dat al die Vlaamse politici héél goed wisten welk vlees ze in de kuip hadden en dus "en connaissance de cause" hebben gehandeld. Ze doen het trouwens nog altijd: het is stuitend om te zien op welke manier bepaalde Vlaamse partijen zich voorbereiden om in de Brusselse gemeenten samen met de PS in de gemeenteraden te stappen, zolang er maar voldoende postjes voor "hun mensen" voorzien zijn. Voor de perikelen van Charleroi was Leterme er zelfs niet vies van om Di Rupo op te vrijen en te laten geloven dat hij een toekomstige eerste minister zag in de sterke man van de boulevard de l'Empereur.

Eerlijk gezegd geloof ik niet meer in België: ik hou er een sentimentele band mee voor redenen die ik hier ooit wel eens uit de doeken zal doen, maar ge moet realistisch zijn. Dat neemt echter niet weg dat de Belgische structuren hic et nunc bestaan en dat er iets mee moet worden gedaan. Het is duidelijk dat er zelfs geen symbolische democratische controle meer mogelijk is in een land waar er geen enkele nationale partij meer bestaat, buiten een paar also-rans, en dat de politieke wereld dus een groot verantwoordelijkheidsgevoel aan de dag moet leggen om de boel draaiende te houden. Men kan eigenlijk twee kanten opgaan: ofwel voortgaan met de eeuwige communautaire spelletjes (waar men ooit eens de cliëntelistische randjes van zou moeten onderzoeken) ofwel zorgen voor een minimum aan goed bestuur. Niemand ligt 's nachts wakker van 's lands institutionele structuren: welke deze ook zullen worden, het kan in ieder geval geen kwaad om het huis al eens goed uit te kuisen en op te blinken, en daar zijn wij met zijn allen, Brusselaars, Vlamingen en Walen, meteen mee gediend.

De Vlaamse rechterzijde, en ik denk dus aan VLD en CD&V, kunnen hier een heel goede daad stellen, die het eigen lot zal verbeteren en tegelijkertijd de Franstalige medemens een duwtje in de rug zal geven: weigeren om nog met de PS te collaboreren. Als het mogelijk is om de grootste Vlaamse partij, die per slot van rekening (nog) niets verkeerds heeft gedaan, in een cordon sanitaire te sluiten, dan moet dit kunnen ten overstaan van de vampier die van Wallonië, ooit een van de rijkste regio's ter wereld, een quasi-ontwikkelingsland heeft gemaakt.

Zolang de Letermes, de Somersen en de Vande Lanottes van deze wereld er ook maar aan denken om samen met de PS te regeren, gebiedt de meest elementaire intellectuele eerlijkheid hen om geen woord kritiek te leveren op de toestand van Wallonië, waar zij onnoemelijk meer verantwoordelijkheid voor dragen dan de modale Waalse kiezer.

Bleiten over Hoegaarden

Gisteren op "Panorama" een bijzonder bleiterig reportageke gezien over Inbev. De algemene teneur van het programma was dat de Brazilianen van het ex-Ambev, wier obsessie naar verluidt "cost-killing" is naar Amerikaans model*, een stukje Belgisch** patrimonium naar de dieperik aan het helpen zijn. Koninginnestuk van het Openbaar Ministerie aan de Reyerslaan : de sluiting van de brouwerij van Hoegaarden (eigenlijk de overplaatsing van de productie naar Jupille, bij Luik). Gebleit alom over het mondialiserend kapitalisme, met Lowie Lawijt als "special guest" om de kijker te trakteren op zijn bijzonder nietszeggende inzichten ("in zoonen multinasjonal komt den arbeider zijne patron nie meer tegen op de gang !" zeide Lowie vol ernst)

Ge zoudt bijkans al gaan vergeten dat de fameuze "Witte van Hoegaarden" een puur marketingproduct is waar omzeggens niemand van had horen spreken voor de jaren tachtig. Echte bierkenners verguisden het toen trouwens unaniem. Hetzelfde geldt voor de andere producten van Interbrew, de fameuze "Leffe" incluis, nog zo'n pseudo-traditioneel bier waar de BRT opeens sentimenteel over gaat doen. Over sentimentaliteit gesproken, ik heb er toch eens goed mee moeten lachen dat de mannen van de Reyerslaan opeens tranerig gaan doen over het ex-"Vlaamse" Interbrew, waarvan de commerciële praktijken in vroeger tijden bakken kritiek hebben gegenereerd en die nu opeens bedekt worden met de mantel der liefde.

Enfin, blijkbaar zou "den Vlaamsche mensch" zich nu dus in zijn kultureel en bierdrinkend kruis gegrepen moeten voelen omdat de productie van Hoegaarden naar Luik verhuist. Extra-pijnlijk (wat men in andere kringen "een kaakslag voor Vlaanderen" pleegt te noemen): volgens "Brussel Vlaams", zoals mijn vader nog steeds op aandoenlijke wijze zegt, zouden Waalse snoodaarden niet vreemd zijn aan het ganse gebeuren. Met name zouden de Waalse aandeelhouders van Inbev, ex-Interbrew, ex-Piedboeuf onder één hoedje hebben gespeeld met de gemaledijde Brazilianen. Tandengeknars alom ! Wet uw goedendag, als dat ding gewet kan worden natuurlijk (daar ben ik niet zeker van, om eerlijk te zijn).

Nog zo iets: in Brazilië kunnen ze volgens de BRT misschien wel caïpirinha mengen, maar van bier brouwen, daar weten die mannen just niks van: er zit geen alcool in, en ze drinken dat dan nog op vijf graden onder nul. Die sambaleros zouden zich eigenlijk niet aan een serieuze stiel moeten wagen was de ongezegde boodschap, dat zouden zij beter aan de noeste hardwerkende Vlaming in Hoegaarden laten.

Mannekens, ik weet niet of dat ge op de hoogte zijt, maar het is daar dus warm in Brazilië. Een Westmalleke op kamertemperatuur, met andere woorden op 35 graden Celsius minimum, dat is een ware marteling, om maar te zwijgen van den alcool die direct naar uw kop stijgt. Ze zouden daar bij God serieus gestoord moeten zijn om bier op zijn Belgisch te drinken, het is nogal evident dat ze liever heel licht bier drinken op vijf graden onder nul ("uma cerveza super-gelada" zoals ze zo schoon zeiden in de interviews), "bevroren smaakpapillen" of niet.

Maar waar dat men het natuurlijk niet over gehad heeft, dat is dus dat al die producten van Interbrew toch al medioker waren en eigenlijk niet te zuipen, behalve natuurlijk als het warm is en dat ge de keuze niet hebt omdat ge bijvoorbeeld op een terraske zit. En by the way, boodschap aan de biersnobs onder ons, een Jupiler blue "super-gelado" als het warm is, dat is nog bijlange niet zo slecht als dat ge zoudt denken.

Enfin, als ge dan toch echt traditioneel Belgisch bier wilt drinken, dan zoudt ge in plaats van te lameren over de pseudo-folklore van Interbrew (en "en passant" andersglobalistische bucht te verkopen) beter een trappist drinken, een Orvaleke bijvoorbeeld, dat is niet te straf (de paters hebben gelukkig niet te nijg meegespeeld in het verhaal van "steeds meer alcool") en dat heeft smaak voor vijf dagen. Of ge kunt een product van een lokale brouwerij kopen, zoals het excellente "Zinnebir" van een jonge brouwer in Sint-Pieters-Leeuw dat ik onlangs heb mogen proeven. Niemand forceert u om Stella, Witte van Hoegaarden of Leffe te drinken. Dat is nu eens de schoonheid van het kapitalisme: ge kunt uw portemonnee zetten waar dat uw mond ligt. En al dat geleuter over uw folklore clé-en-main, dat heb ik nu eens echt niet vandoen.


* wat had ge gepeinsd, 't zijn weer die vooze Amerikanen !
**interessante tendens van de binnenlandse berichtgeving in de Vlaamse media: alle problemen zijn "Belgisch", al de rest is "Vlaams".